 |
دیدن این خبر آدم را شادمان ساخته و به این امیدوار می کند که ایرانیان سرانجام ارزش تاریخ و فرهنگ خود را دانسته و پی برده اند که باید به ریشه خود برگردند.
ولی کمی ژرف اندیشی، بویژه در مورد واژه های "خلیج" و "فارس" این شادمانی را از ما گرفته و به گونه دردناکی به ما یادآور می شود که دوباره داریم یک اشتباه تاریخی دیگر را تکرار می کنیم.
واژه "خلیج" یک واژه تازی است و برابر آن در زبان ما، واژه زیبای "شاخاب" می باشد. در مورد واژه "فارس" داستان به گونه دیگری است. این واژه در اصل "پارس" بوده ولی تازیان پس از چیرگی بر کشورمان آن را به "فارس" تغییر دادند. دلیل آن هم این بود که آنها در الفبایشان حرفی به نام "پ" نداشتند و ندارند. همان گونه که هنوز هم، حرف "پ" در بیشتر واژه های انگلیسی را به "ب" تغییر می دهند. ولی آیا می شود تصور کرد که آنها، انگلیسی زبانها را نیز مجبور کنند واژه هایشان را تغییر دهند، چون در الفبای تازی حرف "پ" وجود ندارد؟ این بلایی است که بر سر ما و زبانمان آوردند. آنها نه تنها واژه های تازی را به زبان ما چپاندند، بلکه ما را نیز مجبور کردند که واژه های خود را با شیوه و زبان آنها بخوانیم!
اکنون نیز که زیاده خواهی های تازیان، اندیشه های ملی گرایانه را در نسل جوان ایران بیدار کرده است، باز هم واژه تازی "خلیج" و واژه زشت و توهین آمیز "فارس" را بکار می بریم تا هم خود و هم نسل پس از خود را به دردسر انداخته و مجبور کنیم پس از یکی دو دهه دیگر، و این بار برای جا انداختن واژه های پارسی "شاخاب" و "پارس" انرژی گذاشته و تلاش و تقلا کنند. ما ایرانیها در نیمه انجام دادن کار استادیم!
البته رسیدگی به این گونه کارها از وظایف فرهنگستان زبان است. ولی در زمانی که کسی مانند حداد عادل در بالای چنین دستگاهی نشسته است نباید از آن کوچکترین انتظاری در جهت پالودن زبان پارسی از واژه های بیگانه و بویژه واژه های تازی داشت.
شوربختانه حتی کسانی که از آنها انتظار می رود، مانند احمدی نژاد نیز به این مهم توجه ندارند که سخن راندن در سازمان های جهانی به نام ایرانیان ولی به زبان دیگران (زبان تازی) در درازمدت نتایج زیانباری را به همراه خواهد داشت.
باید خود دست به کار شویم و اندیشه پاکسازی زبان شیرین پارسی را به میان مردم کوچه و بازار ببریم. پس از ۱۴۰۰ سال، دیگر زمان آن فرا رسیده است که به خود آمده و به ریشه و فرهنگ خود برگردیم.
در ضمن نام آبخست (جزیره) ابوموسی، واژه پارسی "بوموسو" به چم (معنی) سرزمین و جای سبز است. واژه های "شاخاب"، "پارس"، " آبخست" و "بوموسو" را جا بیاندازیم تا دولتمردان مجبور شوند بجای استان خلیج فارس و جزیره ابوموسی، نام زیبای "شاخاب پارس" را بر این استان گذاشته و مرکز آن را "آبخست بوموسو" قرار دهند.
اهورامزدا ایرانزمین را از دروغ، دشمن و خشکسالی نگاه دارد!
________________________
____________________________________________________
Shākhābe Pārs, va na khalije Fārs
|
Didane in khabar ādam shādmān sākhte va be in omidvār mikonad ke Irāniān saranjām arzeshe tārikh va farhange khod rā dāneste va pey bordeand ke bāyad be risheye khod bargardand.
Vali kami ĵarfandishi, be viĵe dar mourede vāĵehāye “khalij” va “Fārs” in shādmāni rā az mā gerefte va be guneye dardnāki be mā yādāvar mishavad ke dobāre dārim yek eshtebāhe tārikhiye digar rā tekrār mikonim.
Vāĵeye “khalij” yek vāĵeye Tāzi ast va barābare ān dar zabāne mā, vāĵeye zibāye “shākhāb” mibāshad. Dar mourede vāĵeye “Fārs” dāstān be guneye digari ast. In vāĵe dar asl “Pārs” bude vali Tāziān pas az chiregi bar keshvaremān ān rā be “Fārs” taghyir dādand. Dalile ān ham in bud ke ānhā dar alefbāyeshān harfi be nāme “P” nadāshtand va nadārand. Hamā gune ke hanuz ham, hafe “P” dar bishtare vāĵehāye Englisi rā be “B” taghyir midahand. Vali āyā mishavad tasawor kard ke ānhā, Englisizabānhā rā niz majbur konand vāĵehāyeshān rā taghyir dahand, chun dar alefbāye Tāzi harfe “P” vojud nadārad? In balāyi ast ke bar sare mā va zabānemān āvardand. Ānhā na tanhā vāĵehāe Tāzi rā be zabāne mā chapāndand, balke mā rā niz majbur kardand ke vāĵehāye khod rā be shive va zabāne ānhā bekhānim!
Aknun niz ke ziādekhāhihāye Tāziān, andishehāye melligerāyāne rā dar nasle javāne Irān bidār karde ast, bāz ham vāĀeye Tāziye “khalij” va vāĵeye zesht va touhināmize “Fārs” rā be kār mibarim tā ham khod, va ham nasle pas az khod rā be dardesar andākhte va majbur konim, pas az yeki do daheye digar, va in bār barāye jā andākhtane vāĵehāye Pārsiye “shākhābe” va “Pārs” enerĵi gozāshte va talāsho taqallā konand. Mā Irānihā dar nime anjām dādane kār ostādim!
Albatte rasidegi be in gune kārhā az vazāyefe Farhangestāne Zabān ast. Vali dar zamāni ke kasi mānande Haddād Ādel dar bālāye chonin dastgāhi neshaste ast, nabāyad az ān kuchaktarin entezāri dar jahate pāludane zabāne Pārsi az vāĵehāye bigāne be viĵe vāĵehāye Tāzi dāsht.
Shurbakhtāne hattā kasāni ke az ānhā entezār miravad, mānande Ahmadineĵād niz, be in mohem tavajjoh nadārand ke sokhan rāndan dar sāzmānhāye jahāni, be nāme Irāniān, vali be zaabāne digarān (zabāne Tāzi) dar derāzmoddat natāyeje ziānbāri rā be hamrāh khāhad dāsht.
Bāyad khod dast be kār shavim va andisheye pāksāziye zabāne shirine Pārsi rā be miāne mardome kuche va bāzār bebarim. Pas az 1400 sāl, digar zamāne ān farā raside ast ke be khod āmade va be rishe va farhange khod bargardim.
Dar zemn nāme ābkhaste (jazireye) AbuMusā, vāĵeye Pārsiye “BoumSou” be chame (maaniye) sarzamin va jāye sabz ast. Vāĵehāye “shākhāb”, “Pārs”, “ābkhast” va “BoumSou” rā jā biandāzim tā doulatmardān majbur shavand be jāye “ostāne khalije Fārs” va “jazireye AbuMusā”, nāme zibāye “Shākhābe Pārs” rā bar in ostān gozāshte va markaze ān rā “ābkhaste BoumSou” qarār dahand.
Ahurāmazdā Irānzamin rā az dorugh, doshman va khoshksāli negāh dārad!
0 comments:
ارسال یک نظر