کتابی در باره ایران زمانی که هشت میلیون جمعیت داشت

 
Persian Portraits; Sketch of Persian History, Literature & Politics 1887

نگاهی به این کتاب و خواندن بخشی کوتاهی از آن دوباره مرا به این اندیشه انداخت که تغییر و تحولاتی که ۳۰۰ سال گذشته در کشورمان روی داده همین جوری و بدون حساب و کتاب نبوده بلکه بخوبی روی آن کار مطالعاتی و کارشناسی انجام گرفته است. هیچ چیز را نمی توان به قضا و قدر نسبت داد. قضا و قدر در دست خود آدمهاست. در زندگی شخصی خود که نگاه کنیم میبینیم هرگاه که خرد را به کار گرفته و تنبلی و ساده انگاری را کنار گذاشته ایم به هدف رسیده ایم، و هر گاه که بجای خرد، احساسات را بکار برده و صوفی مابانه به دنیای پیرامون خود نگریسته ایم، روز به روز پس تر رفته و بازیچه دست این و آن شده ایم. زندگی و سرنوشت ملتها نیز به همین گونه است. نگاه کنید چگونه در سال ۱۸۸۷ شرایط یک کشور را تجزیه و تحلیل می کرده اند. آنها که ۱۲۳ سال پیش چنین روش کار دقیقی داشته اند، در زمان حاضر با این همه سیستم های پیشرفته چکار می کنند؟ آیا آنچه در ایران می گذارد، آن است که می خواهند به ما بباورانند؟ چه کسانی از وجود چنین حکومتهایی بهره می برند؟ زمان آن رسیده است که به خود آییم و سرنوشت خود را، خود به دست بگیریم. نیاکان ما ۲۰۰۰ سال پیش توانستند، ما هم می توانیم. تنها شرط آن بکارگیری خرد و دوری از تنبلی و ساده انگاری است

این کتاب را می توانید از اینجا دریافت کنید

Download